Overal waar ik kom kent men deze donkere traditie niet. En zo jammer, want ik beleefde er als kind zo’n plezier aan: Sint Maarten. Op school waren we al weken bezig met onze eigen lampion. Niets kant en klaar uit de feestwinkel, maar zelf gefröbeld met papier maché of oude melkpakken. En trots dat je was op jouw creatie!
Om proef te draaien hielden wij vroeger een lampionnentocht naar het bejaardenhuis om de hoek. Na het zingen van “Sinte Sinte Maarten” of een ander liedje kregen we ieder een mandarijntje (blèh, je wilde natuurlijk snoep) en gingen we weer terug naar school. Op naar het echie…
Lees verder onder de foto. >
Ter voorbereiding aten wij thuis steevast stamppot. Zo’n goede bodem hadden we wel nodig voor een avond lopen, zingen en lief kijken! En dan was het zo ver: met een groepje en één ouder ging je op stap. Je zong voor de deur je liedje, soms belde je aan om je komst aan te kondigen, en als dank mocht je een snoepje uitkiezen.
Af en toe was dat zo’n taaitaai die al na een dag lekker oud geworden was (en die je van je ouders niet mocht eten, ‘je wist toch niet wie eraan had gezeten’), of weer zo’n “vieze” mandarijn (die ik steevast meteen opat, lekker zo’n dorstlesser) maar veelal ook marsjes/snickers/bounty’s/twixen of exotische dingen zoals mini-hamburgertjes gemaakt van snoep. En soms had je zo’n pech dat het regende (want dat gebeurt in Nederland) en jouw lampion helemaal verwaaide.
Lees verder onder de video. >
Ik weet nog wel dat een man bij ons om de hoek vergeten was snoep te halen. En toen kregen we allemaal een gulden. Zo, dat was een mooie buit zeg! Zeker aangezien hij normaal die simpele suikerlollies uitdeelde…
En dan kwam je thuis en was het tijd om je buit te showen. Alles sorteerde ik dan uit en moest bewonderd worden, en het snoepgoed ging in een grote schaal (formaat kleine fruitschaal). Wat was dat genieten zeg, de weken erna! Wist ik veel dat dat snoep ook wel eens in mijn schoentje opdook…
Lees verder onder het gifje. >
Een rondje op het wereld wijde web leert mij dat ze in Duitstalige landen het feest van Sint Maarten en het bijbehorende zingen ook kennen, in tegenstelling tot het overgrote deel van Nederland. Zo jammer vind ik het, dat deze Noord-Hollandse traditie niet bekend is in het Zuid-Hollandse waar ik nu woon! Ja, daar beginnen ze Halloween te kennen. Maar dat is voor mij toch een beetje tweederangs. Geef mij maar mijn oude traditie!
Ken jij het Sint Maarten feest?
Liefs, José